"Svartskeggur sjóræningi eða....."

 

 

 Hann er svolítið skuggalegur þessi nágungi með sitt svarta hár og skegg. Þessi mynd af pabba gæti hafa verið tekin einhvern tíman þegar ég var nýskriðin í heiminn. Í öllu falli hafa skötuhjúin verið flutt í Sunnuhvol því hann situr við litla svarta vegginn í stofunni sem ég man eftir. Sjómannadagurinn var hátíðisdagur hjá pápa gamla og aldrei gleymdist að flagga. Allt frá blautu barnsbeini stundaði hann sjómennsku og var held ég um 12 ára gamall þegar hann var farinn að sjá sér farborða með henni. Í  dag myndi það heita barnaþrælkun en þá áttu menn ekki annarra kosta völ. Svo tók við farsæl útgerð með félögunum í Varðarútgerðinni. Ekki var hún hugsuð sem stórgróða verkefni heldur vildu þessir dugnaðarkappar tryggja vinnu í byggðarlaginu sínu. Þeir gengu í öll störf sjálfir og þó þeir væru í vélstjórastöðu eða skipstjórastöðu þá greiddu þeir sér hásetahlut meðan þeir voru að byggja sig upp. Þegar þeir voru hættir í útgerðarbrasinu bjó hann til heimsins besta harðfisk í mörg ár og þegar frystihúsinu "hentaði" ekki lengur að framleiða harðfisk, keypti hann sér trillu og þeir æskuvinirnir á sitt hvorri trillunni pabbi og Kjartan réru á miðin á þar sem þeir veiddu forðum sína fyrstu fiska, fóru fyrstir á miðin, gáfust ekki upp þó ekkert gæfist og komu síðastir í land með góðan afla, pabbi stundum með Kjartan í togi. Sama þrautseigjan þar. Pabbi var svo tæknivæddur að vera með síma og hringdi alltaf heim í hádeginu til að láta vita af sér. Þegar því símtali lauk hringdi mamma í Vinaminni til að láta Þóru vita hver staðan væri.  

Þær eru ekki fáar minningar um hann pabba blessaðan. Ég var örverpið eða gólfsópið eins og hann kallaði mig stundum, fædd á fertugs afmælisdaginn hans og á milli okkar var sterkur strengur. Það sem ég var búin að þvælast með honum, út og suður og ekki skildu skólasystur mínar hvernig ég nennti alla mína skólagöngu að þvælast með honum út á Kambanes að sækja Einar, eldsnemma á morgnana en mér fannst það frábært, bara að vera nálægt honum nú og svo þurfti líka að opna nokkuð hlið á leiðinni. 

Mér fannst því frekar kaldhæðnislegt að hann skyldi fá úrskurðinn um krabbameinið akkúrat á afmælisdaginn okkar því við vorum stundum að grínast með að það yrði fjör þegar við yrðum 100. Það náðist nú ekki en síðustu metrana fór hann á sömu róseminni og kvartaði aldrei. Tveimur til þremur dögum áður en hann dó sagðist hann ekki nenna að liggja svona lengur og langaði að fara að gera eitthvað af viti og þegar ég sagði honum að ég ætlaði að flytja austur á Stödda og færi eftir viku sagði hann "ætli ég verið ekki kominn heim á undan". Þar hafði hann rétt fyrir sér og vissi blessaður að þessu væri að ljúka þó við værum ekki farin að trúa því sjálf.

Nú eru liðin hátt í níu ár frá því þessi frábæri karl féll frá og gott að ylja sér við minningarnar. Friðrik og Dýrunn eru stundum ósátt yfir því að hafa aldrei kynnst afa sínum en þá er hægt að segja einhverja grallarasögu af honum og leiðinn gleymist fljótt. Annan eins prakkara hef ég ekki fyrir hitt á minni lífsleið. Sama hver hann fór, alltaf var stutt í eitthvað grín og glens. Hann fór nú vel með það og hafði ekki hátt blessaður. Það sem hann var búinn að gantast með kerlurnar í harðfiskinum og alltaf trúði Marta gamla öllu sem Frissi sagði.  "Frissi minn...." Svona byrjuðu allar setningar hennar þegar hún talaði við  pabba.

Á milli hans og Einars heitins á Kambanesi myndaðist sérstök vinátta enda keyrði pabbi Einar í skólann alla grunnskólagöngu hans hér og þegar hann dó keyrði pabbi hann síðasta spölinn inn í kirkjugarð. Ég var í skóla í Reykjavík og þegar ég um kvöldið talaði við pabba sagði hann, "við fórum nú saman síðasta spölinn, honum fannst ég keyra heldur hægt !". Einar var alltaf að mana hann upp í að keyra hraðar. 

Á morgun dreg ég upp fánann minn í tilefni sjómannadagsins og í minningu um sjómanninn pabba minn. Þó hátíðarhöld hér á Stöðvarfirði heyri sögunni til eins og útgerðin að mestu leyti er sjómannadagurinn alltaf sjómannadagur og alltaf hægt að finna sér eitthvað til afþreyingar. Í dag sigldum við krakkarnir með Ljósafellinu á Fáskrúðsfirði og á morgun ætlum við að skoða hátíðarhöld á Eskifirði. Tímarnir breytast og sem betur fer getum við aðlagast breyttum aðstæðum.  

Nú væri gaman  að fá í athugasemdir eins og eina stutta grallarasögu frá þeim sem villast hér inn og þekktu þann gamla.

Megið þið eiga góðan sjómannadag á morgun !

P.S. Sigurjón, er þetta skyrtan sem pabbi er í í draumunum þínum, hehe

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Athugasemdir

[Sólrún Friðriksdóttir (IP-tala skráð) 2.6.2007 kl. 20:54]

Þakka þér þessi fallegu skrif sem ég las bæði með tár í augum og kökk í hálsi. Myndina "skuggalegu" tók ég minnir mig á litlu Kodak instamatic vélina mína. Og ein lítil grallarasaga: "Við systkinin (bara þrjú þá) vorum nýbúin að fá fiska og fiskabúr. Fylgdumst af mikilli innlifun og spenningi með fiskalífinu. Einn morgun varð uppi fótur og fit því furðufiskur einn synti um meðal fiskanna. Var mikið spekúlerað og vöngum velt yfir þessu fyrirbæri. Og var pabbi ekki síst hissa á þessu." En skýringin var svo sú, að hann hafði laumað hornsíli í fiskabúrið.

[Kristín Jóhannesdóttir (IP-tala skráð) 2.6.2007 kl. 21:07]

Hann Friðrik tengdafaðir minn var besti og skemmtilegasti maður sem ég hef fyrir hitt um ævina. Ég gleymi honum aldrei blessuð sé minning þess góða manns.

P.S . ég hitti af tilviljun mann í Reykjavík sem kom hér á Stöðvarfjörð og sótti einn Heimir SU - sá bar þeim félögum aldeilis fallega söguna.

[Áslaug (IP-tala skráð) 3.6.2007 kl. 12:50]

Fallegt hjá þér Solla, ég segi nú bara það sama og Sólrún að ég las þetta með tár í augum og kökk í hálsi.    Þegar ég var lítil þá tókst pabba að plata mig algjörlega fyrir ein jólin. Hann og Kiddi í Brynju höfðu smíðað nokkra rörasleða sem voru mjög vinsælir um tíma en svo hafði pabbi uppgötvað það að það átti eftir að gefa mér formlega einn sleðann, sem ég var nú reyndar mikið búin að nota, og sagði að ég fengi hann því í jólagjöf og átti sleðinn að vera niðri í þvottahúsi en ég átti samt að  fá lítinn pakka sem yrði hafður á sleðanum. Ég hélt samt að hann væri bara að stríða mér fannst það alveg út í hött að ég ætti að fá notaðan sleða í jólagjöf, en hann gaf sig ekkert með þetta.  Á aðfangadag var ég samt alltaf að fylgjast með því hvort sleðinn væri ennþá upp á palli en þar voru sleðarnir geymdir og alltaf voða fegin þegar sleðinn var þarna ennþá, en um fimmleytið var sleðinn horfinn og ég varð alveg fyrir gífurlegum vonbrigðum, en sætti mig svo við þetta útaf aukapakkanum sem átti að fylgja með sleðanum, jæja svo þegar búið var að opna alla jólapakkana þá sagði pabbi að nú mætti ég fara niður í þvottahús og ná í pakkann sem átti að vera á sleðanum og ég þaut af stað, opnaði kjallarahurðina og viti menn þá húrraði niður stigann stór appelsínugul þota með sæti sem mig var búið að dauðlanga í.

[Helga Antons (IP-tala skráð) 3.6.2007 kl. 13:01]

Ofsalega fallegur pistill um pabba þinn Solla mín.  Ég man nú vel eftir honum en þó mest þegar hann var að hleypa Dandý systir inn heim til þín þegar hún var að elta mig heim til þín.  Annaðhvort þóttist hún vera sækja mig eða spurði eftir Sólmundi (er Sommi heima).. og pabbi þinn vorkenndi henni alltaf svo að hann bauð henni í bæinn

En gleðilegann sjómannadag.. ég get varla ímyndað mér hvernig hann er á Stöddanum núna... en ég nenni ekki lengur að fara niður í bæ hér í bæ.. er bara heima og baka í mesta lagi köku eða pönnukökur svona til að halda í minninguna. 

Hafðu það sem allra best Solla mín.  Það ætla ég að gera

[Solveig Friðriksdóttir, 3.6.2007 kl. 15:07]

Nei Helga, hann er nú bara svipur hjá sjón og eina sem minnir á að það sé einhver annar dagur en venjulegur sunnudagur eru fánarnir sem blakta við hún. Bestu kveðjur suður...

[Sigurjón Snær Friðriksson (IP-tala skráð) 3.6.2007 kl. 16:24]

Kæra systir. Það er nú sama með mig og Áslaugu og Sólrunu,las með tár í augum og kökk í hálsi þessi fallegu skrif um mann sem kvaddi okkur full fljótt,átti eftir að gera svo margt og var farinn að plana hitt og þetta þegar hann yrði sestur í helgan stein.

 Það var ætíð góð samvinna með þeim Ara Kjartani og pabba í einu sem öllu og ber útgerð þeirra vott um það og stundum var siglt um þar sem öðrum datt ekki til hugar að nokkurt skip gæti flotið enda þekktu þeir botninn eins og handarbökin á sér. Það var í einu slíku tilviki í góðu veðri að Kjartani dettur í hug að stytta sér leið innan skerja á einhverjum stað sem ég kann ekki að nefna,veit hann ekki fyrr til að Danski Heimir missir ferðina og aðalvélin stoppar og stutt í næsta sker.Kjartan segir við pabba sem kemir röltandi upp úr vélarúmunu og kíkir út um brúargluggann." ÆÆ Friðrik hvað er nú að?"  "Ekkert" segir hinn sallarólegur."Bara að hreinsa olíusíuna" Síðan rölti hann niður og Listerinn rauk í gang. Þá hafði pabba þótt tilvalið hrekkja sinn góða félaga örlítið.

P.S. Jú þetta er skyrtan. 

[Garðar Harðar (IP-tala skráð) 3.6.2007 kl. 17:44]

Ég tek undir með ykkur og veit ekki hvað ég varð oft fyrir barðinu á skemmtilegheitum hans, aðrir muna það ábyggilega betur og kunna frá að segja.

[Sólmundur Friðriksson, 5.6.2007 kl. 14:11]

Yndislegur pistill hjá þér Solla mín. Ég átti annríkt um helgina og gaf tölvunni alveg frí og í gær þegar ég ætlaði að fara að gæða mér á þessu konfekti þínu þá fékk ég þær sorgarfréttir að fyrrverandi nemandi minn á Þingeyri, hún Lóa blómarós, væri skilin við eftir mikla og erfiða baráttu við krabbamein. Því hefur verið stutt í grátinn og á stundum sem þessum rifnar ofan af hrúðrinu sem myndast hafa á eldri sár. Ég er því ekki með neina grallarasögu en þó dettur mér í hug ein sem pabbi sagði mér og kemur þar annar eftirminnilegur Stöðfirðingur sem horfinn er yfir móðuna miklu við sögu:

Einhvern tíma á meðan bræðslan var enn í gangi og laun voru borguð út með ávísun frá HSS á hverjum föstudegi, var pabbi fenginn til að fara með umslögin inn í bræðslu og afhenda starfsmönnum þar, en einhver hafði klikkað á að fara með þau fyrir hádegi eins og venjan var.  Pabbi kemur inn á kaffistofuna og hittir þar fyrir Kidda heitinn í Dagsbrún. Þegar Kiddi er að taka við umslaginu lætur hann dæluna ganga yfir pabba um að það sé nú alltaf sama sagan með þessa háu herra að þeir hugsi nú lítið um þá karlana þarna innfá, og því heldur tilgangslítið að vera að koma með þetta svona seint á föstudegi. Svo tuldrar eitthvað meira þar fram eftir götunum. Í þeim töluðu orðum þrífur pabbi umslagið af Kidda og segir: Fyst að svo er þá bíður þetta bara eftir þér á skrifstofunni Kiddi minn! Svo stakk hann umslaginu í bunkann og gekk rakleiðis út. Pabbi sagði mér þetta skellihlæjandi og sagði að það hefði verið óborganlegur svipurinn á Kidda þegar hann sóð eftir opinmynntur og ennþá með útréttahöndina, eftir þessi viðskipti.

[Hildur Sólmundsdóttir (IP-tala skráð) 5.6.2007 kl. 14:39]

Ég var svo heppin að hafa kynnst honum afa mínum aðeins þótt að það hafi ekki verið mikið. Í minningunni er hann alltaf í svona skyrtu eins og þarna á myndinni. Ég man líka eftir því hvernig hann hló. Það var alltaf svona hljátur sem var mjög kraftmikill en hann heirðist samt varla..svona hlátur sem dó svona út..var að ískri eða einhverskonar hvísli. Ég veit ekki hvort að þið fattið mig en..

Ég man líka mjög vel eftir hrotunum hans. Oft þegar ég kom austur í heimsókn til ömmu og afa þá svaf ég í litla herberginu inns á ganginum. Svo þegar ég þurfti að fara á klósettið um nóttina og laumaðist eftir ganginum þa glumdu hroturnar innan úr svefnherbergi. Ég man ekki hvort að mér fannst það óhugnalegt eða traustvekjandi en ég vissi allavegana að ég var alls ekki ein þarna í myrkrinu. Það heyrðist mjög vel að einhver var hinumegin við vegginn.

- Hildur afastelpa:)

[Þóra Björk (IP-tala skráð) 8.6.2007 kl. 23:11]

Þetta var góð lestning og margt rifjaðist upp fyrir mér.

Frissi var frábær maður og margt voru þeir feður okkar búinir að bralla um æfina.  Unglingarnir eins og Kalli Mikk kallaði þá.  Eftir að þeir fóru að róa á Gunnari og Kristínu,  Þeir færu á sjó áður en hann vaknaði og kæmu ekki í land fyrr en hann væri sofnaður.   

Einu sinni kom ég heim úr skólanum alveg foxill.  Pabbi hafði átt forláta tösku, svona hálfgerða læknatösku sem ég fékk að nota sem skólatösku. Tóku krakkarni upp á því að stríða mér og segja að taska væri ljót.  Frissi var heima þegar ég kom heim og sagði að ég skildi fara með töskuna í skólann í tvo dag í viðbót, mér yrði strítt á morgun, pínu næsta dag og svo mundu þau hætta þ.e.a.s. ef ég mundi mæta áfram með töskuna.  Þetta gekk eftir.

Margar góðar sögur eru til af honum og reyndar af þeim félögum öllum.  Það er bara alveg frábært að hafa kynnst honum.

pje,ess  ég var líka að steikja kleinur, þær virkuðu.

[Þóra Björk (IP-tala skráð) 8.6.2007 kl. 23:14]

Sigurjón, ég held að þetta hafi verið þegar þeir voru að flýta sér að landa inn á Fásk.  og pabbi silgdi fyrir innan skerin en aðrir bátar fóru útfyrir.  Kann samt ekki alveg að nefna þetta.