Á undan sjálfri mér :)
Fimmtudagur, 1. nóvember 2007
Hafið þið heyrt af stafgönguleiðbeinandanum sem mætti klukkutíma og snemma til að kenna kerlunum ?
Síðasta þriðjudag ætlaði ég að mæta í stafgönguna á venjulegum tíma eða klukkan hálf sex. Var í rólegheitum í tiltekt og skipulagningu fram eftir degi svo ekki var stress að rugla tímaskynið. Kannski var það snjókoman því það snjóaði og snjóaði og var rosalega fallegt.
Þegar leið á daginn fór að hvessa og skyggnið varð frekar slæmt. Ég dreif mig í gallann og arkaði að íþróttahúsinu og beið þar til klukkan varð "hálf sex" og lagði þá af stað þó enginn væri mættur.
Það kom mér í sjálfu sér ekki á óvart því veðrið var mjög leiðinlegt. Ég út á fótboltavöll, hitaði upp og þrælaðist ekki nema tvo og hálfan hring, þá fór ég Nýgræðinginn og var nett búin á því á eftir því færið var mjög slæmt. Skrapp á bókasafnið að ræða við Maju (sem er í hópnum en ég vissi að kæmist ekki) og meðan ég er þar hringir síminn. Ég svara og er spurð hvort ég ætli að hafa stafgöngu í dag. "Já svara ég hálf hneyksluð, ég er búin að fara". "Nú segir Villa hálf undrandi, er það ekki hálf sex?" "Jú jú" svara ég brosandi yfir því hvað hún væri að átta sig seint, "Já en klukkan er hálf sex núna" segir hún. Oh my god, þá leit ég á klukkuna og áttaði mig á tímaruglinu. Sem betur fer höfðu þær vinkonurnar drifið sig um morguninn því spáin var slæm og ég slapp við að fara aðra ferð, blaut og veðurbarin.
Já ég er stundvís, og samkvæmt mati míns betri helmings, svo stundvís að það jaðrar við óstundvísi en fyrr má nú aldeilis fyrrvera.
Framundan er annasöm helgi, Sóli og Hafdís á Stödda um helgina og fleira gott fólk, fjölskylduveisla af því tilefni og árshátíð hjá okkur hjónakornum á Höfn á laugardag. Ég var hvött til þess í dag að dansa ekki alveg eins hressilega og fyrir tveimur árum þegar rófubeinið mitt laskaðist þegar dansfélagi minn "missti" mig úr höndum sér og ég endaði með rassinn á sviðsómyndinni. Sagan hljómar betur þannig en kannski var eitthvað annað sem ruglaði jafnvægið. Förum ekki nánar út í það. Rófubeinið er orðið fínt.
Gangið hægt um gleðinnar dyr .....
Athugasemdir
Þetta kallar maður nú að fara aðeins fram úr sjálfum sér....
Bestu kveðjur úr Rimanum þar sem hitapest herjar á frumburðinn og hindrar áður áætlaðar gleðistundir í vetrarfríi
Hallan (IP-tala skráð) 2.11.2007 kl. 00:47
hahahaha...góð ! Þú ert svo pottþétt, það er sko ekki klikkað á neinu.
Eru þetta ekki bara meðmæli, vel undirbúin og alles....
Kveðja, Halldóra
Halldóra Skúla (IP-tala skráð) 5.11.2007 kl. 22:58
Ha ha ha fyndið, ég hef einu sinni sjálf lent í þessu þegar ég var að fara í skólann einn morguninn og var klukkutíma á eftir áætlun og ég skyldi ekki afhverju það var svona mikið af fólki og bílum, því venjulega er engin hræða svona snemma..
Alda Rut (IP-tala skráð) 10.11.2007 kl. 14:10
Bæta við athugasemd [Innskráning]
Ekki er lengur hægt að skrifa athugasemdir við færsluna, þar sem tímamörk á athugasemdir eru liðin.