Haltur leiðir blindan....

Já það má með sanni segja að það hafi verið hálf sorgleg sjón sem bar fyrir augu Mannheim búa upp úr hádegi í gær.  Hjónakornin "spræku" skelltu sér yfir ána með Höllu í fermingarfataleiðangur.  Ég hálf svimandi eftir aðra fjöruga klósettnótt og Jósef kvefaður ofan í allt saman. 

Okkur tókst samt að velja föt á gaurinn með dyggri hjálp Höllu sem vægast sagt leist ekki á ástand ferðafélaganna og stýrði innkaupunum eins og herforingi.   En allir sáttir með að hafa klárað þetta frá því á laugardögum er leiðinlegt að fara í verslunarleiðangur þá er svo fjölmennt í bænum.

Þriðja nótt kerlunnar var álíka viðburðarík og þær fyrri og engin ástæða til að fara nánar út í þá sálma. Í andvökum mínum milli klósettferða hlustaði ég eftir lífsmörkum hjartakarlsins og þau voru góð, hann hóstaði reyndar mikið. Ekki truflaði það svefn hans því í morgun hafði hann orð á því hvað hann hefði hóstað óvenu lítið.  

Ég tek því ofur rólega í dag og safna kröftum fyrir flugið á morgun. Ekki hefur orðið mikið úr prjónaskap eins og áætlað var en ég er langt komin með að lesa Snjókarlinn.  Það eru vangaveltur um að taka rúnt til Heidelberg í góða verðrinu en ég læt það ferðalag bíða, því miður.  Jósef hefur gott af því að viðra sig og ganga smávegis. 

 Njótið dagsins